Czym się różnią metale żelazne od nieżelaznych?

Metale żelazne to przede wszystkim stal miękka, stal węglowa, stal nierdzewna, żeliwo i kute żelazo. Przez używany przy produkcji węgiel zarówno metale żelazne, jak i ich stopy wykazują znaczącą podatność na korozję powodowaną czynnikami zewnętrznymi. Wyjątek stanowi kute żelazo, którego skład jest bliźniaczo podobny do żelaza i tym samym jest odporne na utlenianie oraz stal nierdzewna, której nie zagraża rdza dzięki wysokiej zawartości chromu. Przyjmuje się jednak, że kiedy na metalu pojawiają ślady to korozji, to można założyć, że to metal żelazny. 

Dzięki wytrzymałości na rozciąganie i ogólnej odporności, szczególnie stal miękką wykorzystuje się często w budownictwie przemysłowym. Poza tym jednak można znaleźć ich obecność w budownictwie mieszkaniowym, kontenerach przemysłowych, rurociągach, w branży samochodowej, szynach do transportu kolejowego oraz przy produkcji wielu narzędzi i sprzętu używanego w domu, szczególnie w nożach kuchennych.

Metale żelazne i nieżelazne - różnice i charakterystyka

Z kolei metale nieżelazne to głównie metale szlachetne, takie jak złoto i srebro oraz nieszlachetne: aluminium, mosiądz, miedź, nikiel, cyna, ołów i cynk. Poza tym, że metale nieżelazne są bardziej plastyczne i wykazują podobny poziom wytrzymałości, to ich główną przewagą jest waga. Są one znacznie lżejsze, dzięki czemu są pospolicie wykorzystywane m.in. w przemyśle lotniczym, gdzie ogromne znaczenie ma niezawodność kontyngentów, ale również ich niewielka waga. Na ich korzyść przemawia dodatkowo to, że nie zawierają żelaza, co sprawia, że mają znacznie większą odporność na korozję. M.in. z tego względu metale nieżelazne są budulcem rynien, znaków drogowych, pokryć dachowych czy rurociągów. Co więcej, są niemagnetyczne i przez to używane w małych urządzeniach elektronicznych i okablowaniu elektrycznym.